Regen en storm in maart, hoezo een foto van lavendel?
Deze foto van de lavendel maakte ik vorig zomer. Vandaag kies ik deze foto bij dit blog omdat ik het opeens zie als een provocatieve spiegel. Regen, windkracht 7 en maart: dat zijn vandaag de feiten. Feiten die makkelijk en onbewust effect hebben op humeur omdat ze makkelijk en onbewust effect hebben op de manier waarop we kijken en denken. Dat interesseert me mateloos: hoe ons zenuwstelsel en brein ons regeert als we niet het roer pakken. Als we op de zelf-beschermende sluimerstand staan, op de automatische piloot, in een onbewuste wolk van verdoving of vermijding, you name it. Het is meestal niet de situatie die onze ervaring bepaalt, het is de gedachte die we over de situatie hebben. Als ik dol was op storm en regen, zou ik me immers blij voelen. In de sluimerstand ben ik echter ook niet bewust van mijn gedachten. Ik zie boot noch roer.
Persoonlijk leiderschap
Als deze term al iets concreets betekent zou ik zeggen dat het betekent dat je ziet dat je een boot bent en zelf het roer pakt. Dat je momenten herkent wanneer je niet aan het roer staat en dat je ziet dat je het alsnog kunt doen. Elk moment opnieuw. Niemand is authentiek, dat is een contradictio in terminis. Je kunt wel zelf kiezen hoeveel authentieke momenten je hebt. Momenten dat je je hoofd wakker schudt, uitzoomt en ziet dat je keuze hebt: hoe jij met de situatie omgaat. Niet omdat je voor alle ellende verantwoordelijk bent, maar omdat verantwoordelijkheid nemen voor jouw reactie de situatie je vrijheid en kracht geeft. En gek genoeg ook meer verbondenheid en respect. Voor ieders bestaansrecht en keuzevrijheid.
Respect betekent zien en gezien worden
Alle ingenieuze manieren waarop ons systeem ervoor zorgt dat we niet voelen, hebben de prijs dat we niet aanwezig zijn: niet bij onszelf en niet bij de ander. Als ik er niet ben in het contact, is er geen contact. Als ik mezelf volledig zie- inclusief mijn wolken – kan ik jou pas zien. Op de automatische piloot zie ik mezelf niet. Ik kijk door een onbewuste telescooplens en leef de dag zonder momenten van keuze te herkennen. Automatisch, reactief. Zelfbescherming is dan onbewust prioriteit in de interactie met de ander. Aan het roer staat geen mens, alleen vragen: Wie is beter? Wie is slimmer? Wie is sterker? Wiens schuld is dit? Dit dualistisch denken houdt onze gepolariseerde dominantiecultuur in stand. Zonder het te zien. We zijn maskers, we zien maskers. Je ziet me wel maar ik ben er niet. Maskers ‘beschermen’ tegen polarisatie en creëren polarisatie.
Waar wil jij zijn?
Ik wil leven voorbij hiërarchie, voorbij dominantie, voorbij concurrentie. Vanuit gelijkwaardigheid en besef van inter-afhankelijkheid. Elkaars bestaansrecht kunnen erkennen omdat we ons eigen bestaansrecht kunnen erkennen. Omdat ik ervaar dat echtheid en eerlijkheid in contact hetgeen is waar ik energie van krijg, waardoor alles in mij tot leven komt. Ik weet inmiddels dat me dat alleen lukt als ik zelf aanwezig blijf in het contact en ik weet ook hoe uitdagend ik dat soms vind. Geweldloze Communicatie is een voertuig waarmee ik in die energie kom. Er zijn vast ook andere manieren. Het is meer dat ik Geweldloze Communicatie – of beter, geweldloos bewustzijn- ervaar als een gratis elektrische auto met zonnepanelen op het dak. Op elk moment beschikbaar, confronterend krachtig in zijn eenvoud, schudt het alle telescooplenzen en filters uit mijn hoofd waardoor ik mijn kloppende hart weer voel en er ben: bij mezelf en bij jou.
De wereld een spiegel
Wat je niet wilt zien in jezelf projecteer je op de ander. In de spiegel kijken lijkt eng maar niet in de spiegel kijken is enger. Daarbij zijn schaduwen en wolken universeel, van ons allemaal: de illusie van perfectie is gewoon nog zo’n wolk. Samen met empathie in de spiegel kijken in een training, geeft ontspanning en energie. Alleen in de spiegel kijken met behulp van Geweldloze Communicatie, geeft mij ook ontspanning en energie. Tenslotte laat ik aangeleerde knopen en knelpunten los, dat is altijd bevrijdend. Dan zie ik naast de regen ook de lavendel en zie ik dat geen van beide beter is dan de ander. Lavendel bestaat dankzij de regen.