Hartige taal

Start met stilte

Hollen of stilstaan?

In een paar weken staat de wereld op zijn kop. Opeens blijkt de werkelijkheid elk moment te kunnen veranderen. Opeens worden we allemaal geconfronteerd met iets dat we wel weten maar negeren: voorspelbaarheid is een illusie, controle is een illusie. Dat doet nogal wat. In ons allemaal, vermoed ik. Tenzij we ook dit gegeven negeren en gewoon doorhollen, met dezelfde patronen die we al jaren gebruiken. Een slimme strategie om niet te voelen en effectief te zijn. Maar waar ben jij dan?

Waar ben ik?

Er zijn al genoeg momenten gepasseerd in mijn leven dat ik niet echt wist waar ik was. Niet echt wist wat ik wilde, niet wist waarom ik reageerde zoals ik reageerde. Hoe vaak stel jij jezelf essentiële vragen? Wat voel ik? Waar verlang ik naar? Waar BEN ik op dit moment? Als trainer Geweldloze Communicatie vraag ik dit elke dag aan mezelf.  Sinds ik dat doe merk ik juist hoe vaak ik NIET weet waar ik ben. Ik ben er wel, maar ik ben er niet echt. Ik denk, werk, staar naar een beeldscherm, laat me leiden door de klok, door anderen, door voornemens en verwachtingen. Mijn systeem vergeet wat ik geleerd heb en gaat op default: een wandelend hoofd, onbewust van wat ik voel, wil, doe. De tijd is zo een paar uur verder. Herkenbaar?

En opeens was er een vreemde stilte

Scholen, winkels, restaurants dicht, weinig auto’s op straat. Sommigen opeens een zeer lege agenda, sommigen juist extra druk. Ik had vele leuke trainingen en 3 leuke congressen in mijn agenda: opeens niks meer. Vreemd.. Mijn trainingen digitaal geven is niet waar ik blij van word. Extra werk als huisarts bleek nog niet nodig. Dus was er opeens ruimte, tijd, ongekend veel. Ik stond opeens stil en mijn linkerhersenhelft ook. Ik keek om me heen en voelde verlangen: naar veiligheid, zekerheid en gezondheid maar ook naar een reset. In het oog van de orkaan is een plek waar het stil is. Het stille midden. Opeens voelde ik dat in mijn binnenwereld. Een plek van rust, regie en keuzevrijheid. Een kans voor verandering.

Dit is een kans om reactiviteit te observeren

Alleen dat. Observeren, hoe de wereld reageert, hoe ik reageer. Welke reactieve gedachten, reactieve oordelen en reactieve gevoelens deze realiteit oproept. Hoe mijn lichaam op die reactiviteit reageert. Wat vertel ik mezelf? Waar is het verlangen? Als ik me open stel, een stap terug doe en nieuwsgierig ben naar die binnenwereld, vind ik zomaar iets wat er even niet echt was. Een enorme levenskracht die er – soms verborgen- altijd is. Als ik de tijd neem. Als ik de dag bewust begin. Als ik langs het water loop en naar de geluiden luister. Als ik me besef dat ik nu gezond ben, loop, adem. Opeens ontspant dan iets in mij en lijkt het weer eenvoudig. Ik kan, in elk moment dat ik leef, kiezen voor leven. 

Altijd beschikbaar

Die stille plek heeft iedereen en is altijd toegankelijk. Als je de routekaart durft te vinden, als je -zonder oordeel of agenda- je reactieve reacties durft te bekijken en begrijpen. Onder al de reactiviteit, hoe contraproductief ook, ligt altijd verlangen en levensenergie. Neem de tijd, ook als je geen tijd ‘hebt’, dan juist. Kiezen voor authenticiteit is eng. Leven zonder authenticiteit is enger.

Empathie doet leven

Empathie voor jezelf is de basis voor authenticiteit en de basis voor empathie voor de ander. Authenticiteit heeft een bonus effect voor de wereld om je heen. Hoe meer je verbonden bent met jezelf, hoe meer je je kunt verbinden met de ander. Start met stilte.