Sommige liedjes raken onverwacht
De formulering van de tekstregel in combinatie met de melodie neemt een shortcut naar mijn zoogdieren-brein, mijn rationele mening-vorming voorbij. Aladdin:”Tell me princess now when did you last let your heart decide?” Tjak. Doe Maar, in Tijd Genoeg waarin Ernst zingt over grijze wolken blauw verven: “En als je wilt, dan is elk ogenblik van jou”. Tjak.
Natural giving
Marshall Rosenberg heeft geweldloze communicatie niet ontworpen als communicatietruc. Communicatie is slechts het middel. “The purpose of this process is to help us to connect in a way that makes natural giving possible.“ Natural giving: volledig vrij en recht uit het hart geven. Luisteren naar je hart. Het voelt goed en het verhoogt ons anti-stress hormoon oxytocine. Hoe gaaf is dat.
Wat maakt dat we dit zo weinig doen?
We geven vaak onbewust omdat we weten dat we daardoor gewaardeerd worden. Iets doen voor de ander, waarbij je bewust of onbewust negeert wat je zelf wilt, is te vergelijken met zegeltjes plakken. Is de stempelkaart vol en heb je nog steeds niets teruggekregen, dan voel je wrok of haal je uit. Wanneer je geeft om afwijzing of schuldgevoel te voorkomen, of om je behoefte aan harmonie of waardering te vervullen, verwacht je onbewust iets terug voor wat je geeft. Deze manier van geven en ontvangen hebben we aangeleerd in onze cultuur, en is soms versterkt in onze opvoeding. Een nee horen op je verzoek is vanuit deze gewoonte moeilijk. Dus de ander hoort een eis en zegt ja puur om de vrede te bewaren. Voelt dat fijn? Krijg je er energie van?
Hoe afhankelijk ben je van de ander?
Mensen hebben allemaal dezelfde behoeften, ongeacht leeftijd, geslacht, afkomst, karakter. Net als bij de behoefte aan voeding, slaap en gezondheid, kan een ander niet verantwoordelijk zijn voor jou behoefte aan verbinding, begrip of rust. Een kind geeft van nature, omdat dat kind vertrouwen heeft in overvloed en goedheid. Sinds mensen zijn gaan geloven dat er goede en slechte mensen bestaan, geloven we in onze moralistische oordelen: we willen gelijk hebben. Want als er slechts twee keuzes zijn- goed of slecht, gelijk of ongelijk- tja, dan willen mensen liever gelijk hebben. Dat is waar geweld in taal ontstaat: in dit uitgaan van schaarste. Ik hoor badwater weglopen bij een dergelijke machtsstrijd. Natuurlijke levensenergie down the drain.
Geweldloze communicatie geeft keuzevrijheid
Voorbij winnen of verliezen is nog een optie. Er is geen beperkte voorraad aan basisbehoeften zoals autonomie of respect. Wat kan je gebeuren als je de gedachte loslaat dat de ander iets zou moeten doen? Wanneer je nee kunt horen en verantwoordelijkheid neemt voor je behoeften heb je weer keuzevrijheid én is de kans dat je behoeften vervuld worden groter. Wat voel ik nu, welke behoefte is niet vervuld? Alleen al dat erkennen aan jezelf, geeft grond onder je voeten. Op die grond kun je zien wat de ander mist, en checken bij jezelf of je dat uit je hart kunt geven. Op die grond kun je nee horen en heeft de ander ruimte voor een antwoord uit zijn hart. Geven recht uit het hart maakt het leven mooier.
.
Wil je meer weten of de training van 5 en 6 april volgen? Leuk als je mailt: info@hartigetaal.nl