Hartige taal

Je hart is al helder

Hoe voel je je als de gewoonte in de dag- of de waan van de dag in jou-  is gekropen?

De waan van de dag zit niet in de dag maar in jezelf (dank voor deze mooie zin lieve Saakje). Een zin die me raakt op iets in mij dat al heel helder weet hoe die waan werkt. Dagen zijn “productief” als je automatische piloot aan staat. Gewoontes voelen heel normaal als je ze zonder bewustzijn herhaalt. Je dóet gewoon. Staat op, ontbijt, werkt, denkt, doet. Niks mis met dat hoofd van ons. Het is slechts de balans met het hart wat voor verbetering vatbaar is. Het zijn slechts die lagen om het hart die je weghouden bij je innerlijk weten. Je weet het allemaal al. Ik hoef jou niets te vertellen.

Zonder depressief te worden

…schrijf ik toch deze alinea. Het zijn de gewoontes waar onze planeet aan kapot gaat. Het zijn ook de gewoontes – in de zin van herhalen wat je altijd al deed- die soms het contact met je dierbaren een beetje kapot maken. Kenmerk van een gewoonte is dat je niet bewust kiest en je amper bewust bent van wat je doet. Hoe je je schouders optrekt achter de computer bijvoorbeeld. Dat je kin omhoog gaat als je je niet helemaal veilig voelt. Een sneer terug geven als je je gekwetst voelt. Het zit in de kleinste dingen. Automatismen zijn onvrij.

Schuilplaats en vindplaats zijn vaak hetzelfde

Als je ziet hoe je vlucht, schuilt, grapt en duikt, met liefde en respect voor die manieren waarop je geleerd hebt om voor een beetje comfort te zorgen, heb je keuze. Als je ziet wat je doet, kun je doen wat je wilt. (jij ook bedankt, lieve Jolanda). Natuurlijk gaat die weg niet steeds gepaard met comfort, dat doet je meest mooie bergwandeling ook niet. Dat is wat echt leven is: voelen. Niet alleen de aangename emoties.  Emoties zijn feitelijk lichamelijke sensaties. En die hebben een belangrijke tekst voor je. Als je leert luisteren naar het fluisteren van je lichaam. hoeft het niet te schreeuwen. Neem eens de tijd om daar over na te denken. Blijf jezelf herhalen zolang als dat interessant is. Tot je een innerlijke drijfveer voelt, een verlangen. Daar zit meer energie in dan je misschien denkt. 

Je weet het al

Misschien is het diep verstopt in je, dat heldere hart. Je zou niet de enige zijn. Je kunt er op vertrouwen dat je hart onveranderd en betrouwbaar klopt. Letterlijk en figuurlijk. Elk moment, tijdens al die momenten van automatisme, is er een keuze om bewust te ademen en het nu te voelen. Zintuigen aanzetten, wakker worden. Wat is echt belangrijk voor je? Wat heb je daarvoor nodig? Durf je een stap in die richting te zetten? Leven is meervoud van lef.

De giraf als metafoor

Uit respect voor Marshall Rosenberg gebruik ik zijn metaforen voor twee kanten van de mens. Het oordelende brein, mijn favoriet: de jakhals. Die gedachten die alles in goed of fout en schuld of onschuld verdelen. Directe richtingaanwijzers naar je hart, als je Geweldloze Communicatie hebt begrepen. Als tweede het hart, dat ook iedereen heeft: de giraf. Rosenberg koos de giraf als metafoor omdat dit het landdier is met het grootste hart. En de langste nek, om het totaalbeeld te zien. Enkel met het hart kun je echt zien. Het wezenlijke is onzichtbaar voor je ogen. (dankjewel @Kleine Prins).