Hartige taal

Irritante irritaties

Het begon als een normaal gesprek
Ergens halverwege het gesprek valt me iets op. Er ontstaat een frons in zijn gezicht, zijn toon klinkt kil. Vindt hij het stom wat ik zeg of wil? Ik erger me aan zijn geërgerd-doen.  Laat maar, zeg ik, en ik ga wat anders doen. Of ik vraag sarcastisch; luister jij eigenlijk wel? Wanneer ik onmacht voel, geef ik een sneer, of ik trek me in mezelf terug.

Met woorden ‘van je af slaan’ is schijnmacht: uit onmacht
Van onmacht naar oordelen schieten is ‘slim’: dan hoef je niks te voelen.
En ‘dom’: juist daardoor houden sarcasme en verwijten je weg bij jezelf. Weg bij wat ik nodig heb. En waarschijnlijk krijg ik een sneer terug. Pingpong.

Afleren werkt niet
Er is altijd een emotie die je wegdrukt met de onmacht reflex. Een emotie die je precies vertelt wat je nodig hebt in die situatie. Wanneer je het zou toestaan. Achteraf bezien voelde ik me machteloos en gekwetst omdat ik behoefte had aan verbinding. En tegelijk een beetje boos, omdat gehoord worden en eerlijkheid belangrijk voor me zijn. Hoe gaaf: eerlijkheid in het contact, echt gehoord worden, verbinding. Het zou toch zonde zijn om die verlangens in de kast te laten staan.

Emotie geeft richting en zet je in beweging
Door te weten wat je voelt kun je zien wat je nodig hebt. Ik voel me moe wanneer ik behoefte heb aan rust- die klinkt simpel. Even eenvoudig zijn echter de volgende voorbeelden: ik voel me ongemakkelijk omdat ik behoefte heb aan wederkerigheid. Ik voel me gekwetst omdat ik behoefte heb aan waardering. Ik voel me teleurgesteld omdat ik behoefte had aan plezier maken.Zodra ik zie dat de oorzaak van mijn emoties in mezelf ligt, ben ik niet meer afhankelijk van de ander in dat moment, en neem ik verantwoordelijkheid. Klinkt dat kwetsbaar of juist sterk? Huh?

Kwetsbaarheid is kracht
Contact met de ander zonder dat je zelf weet waar je staat wordt snel oppervlakkig, onecht of wankel. Je weet waar je staat wanneer je weet wat je voelt en nodig hebt. Wat heb je daar voor nodig? Durven voelen wat je voelt. Je toe-eigenen wat je voelt en wat belangrijk voor je is geeft vertrouwen, rust en ruimte. En regie, over jezelf. Nu geweldloze communicatie tot mijn vaardigheden behoort, kan ik de onmacht in mezelf vertalen en bij mezelf houden voordat ik verbaal terugschiet. Het geeft ook ruimte, om te zien waar die frons van de ander vandaan zou kunnen komen. Ik ben niet de oorzaak van die frons, ik deed hooguit iets wat hem triggerde. Wat leeft er in hem? Verlangt hij naar rust of keuzevrijheid? Of gaat het hem om wederkerigheid? Nu hebben we contact.