Opleiding Geweldloze Communicatie? Een andere kijk op jezelf en de ander
De spiegel komen we elke dag wel een keer tegen
Letterlijk. Of we echt kijken is een tweede. Kijk je met liefde...
Lees verder
Plots die stemverheffing, die minachtende blik, dat ene woord: hoe snel kan adrenaline ons denken overnemen!
Reageren als een salamander, zonder enig bewustzijn, kunnen we in een nanoseconde. Slim als je een salamander bent. Hoe snel zo’n diertje opeens uit het zicht is bij gevaar! Overleven is een kunst. Duizenden evolutiejaren later reageren mensen nog steeds op elkaar als salamanders, soms zelf om een blik. Als blikken konden doden dan was er geen mens meer over. Elke ‘dodelijke’ blik is een uiting van een behoefte in die persoon. Is afwijzing echt gevaar?
No man is an island
We zijn inter-afhankelijk, mensen hebben de groep nodig, zoals alles in de natuur. Harmonie, veiligheid, erbij horen: natuurlijk streven we dat na. De vraag is, hoe bewust? Pas je je aan en voel je je frustratie of schaamte pas s’avonds op de bank? Een volwassen mens heeft keuzevrijheid, kan zich eerlijk uitdrukken, bewust kiezen hoe hij reageert. In rust, vanuit zelfrespect, respect, integriteit en empathie. Met die definitie van een volwassen mens zie ik vaak salamanders op de werkvloer, met een menselijk masker.
We weten wel dat afwijzing niet dodelijk is. En toch
Rationeel begrijpen lost weinig op omdat we meer zijn dan ons cognitieve brein. Maar dat zijn velen van ons vergeten. Heb je een lichaam of ben je je lichaam? Weet je wat je voelt? Staan je zintuigen aan of sta je buiten jezelf? Bepaalt je superego wat je ‘kunt’ voelen en wat niet?
Overtuigingen over goed en fout: een gevangenis in je hoofd
Zolang we in oordelen denken zijn er maar twee opties: jij bent niet oké of ik ben niet oké. Zelfoordeel of oordeel over de ander. Schaamte en woede drukken veel mensen vakkundig weg. Soms een leven lang. Anderen voelen dit: het komt uit je poriën, het verraadt zich in je blik. Onbewust heeft deze onuitgesproken onderstroom een groot effect op relaties.
Lang wilde ik die salamander weg hebben
Freeze, flight, fight: ik zag ze als onvolwassen gedrag. Stel je niet zo aan zei mijn superego dan. Nu weet ik dat de salamander mijn signaal van angst is en daarmee indirect een signaal van een overtuiging in mijn hoofd. “Ik ben ondankbaar als ik nee zeg”, bijvoorbeeld. De diepere overtuiging: “ik ben geen liefde waard als ik nee zeg.” Van dat soort overtuigingen komt mijn salamander tevoorschijn, en geef ik mijn eigen waarde(n) op. In een nanoseconde uit balans, ontworteld.
“Learn to respond, not to react.”
Dat is Buddha’s tekst die mij 10 jaar geleden inspireerde om te veranderen. De paradox is dat ik pas kon veranderen door eerst de angst in mij aan te kijken en te accepteren. Zien, wat de salamander in mij activeert. Als je alle aspecten van jezelf kunt accepteren ontstaat er ruimte. Om een bewuste keuze te maken. De salamander in mijn hoofd is nu een welkom signaal voor me: ik jaag het niet weg, ik observeer. Ik ben vrienden geworden met de salamander. Dat realiseerde ik me toen ik deze prachtige salamander vorige week in Sardinië fotografeerde.