Opleiding Geweldloze Communicatie? Een andere kijk op jezelf en de ander
De spiegel komen we elke dag wel een keer tegen
Letterlijk. Of we echt kijken is een tweede. Kijk je met liefde...
Lees verder
Mooi. Een liedje van Maarten van Roozendaal.
“Ach zie de lammeren nou toch lurken
Aan hun vers geschoren moeders
En hoe de jonge zwanen
Donzen in de zachte sloot
En hoe de zwoele wind de wolken waait
Tot pasgewassen luchten
Kan iets mooier dan het mooi is
Kan iets groter zijn, dan groot
En voel de horsta nou toch lonken
Haar knoppen staan op barsten
Het nieuwe riet drinkt gulzig water
Uit de smalle vaart
Kan iets frisser dan het fris is
Wulpser dan het wulpste
Ach ik ben goddank dus nog een keer
Een jonge lente waard
En zie de irissen nou toch pronken
Met hun stampers als koralen
Een varen rolt haar blaren
Als een leguanentong
En zie de veulens nou toch wankelen
En de vogels naar hun nesten
Kan iets verser dan het vers is
Kan iets jonger zijn dan jong
Zie hoe de zon een scherpe schaduw trekt
Onder de wijde wilgen
De puppies rennen rondjes
Bijtend naar hun eigen staart
Kan iets leuker dan het leuk is
Jeugdiger dan jeugdig
Ach ik ben goddank dus nog een keer
Een jonge lente waard
Dit is zo mooi
‘T is om te janken zo mooi
Mooi
Om te janken zo mooi
En nu de wingerd zich wellustig
En het onkruid onbezonnen
En ik mezelf aftel
Van volwassen naar bejaard
Wordt het groener dan het groen was
Nu ik grijzer dan ik grijs ben
Ach ik ben goddank dus nog een keer
Een jonge lente waard
Mooi
‘T is om te janken zo mooi
Mooi
Om te janken zo mooi
En als vannacht de open hemel
De sterren strak laat stralen
En ik buiten op mijn rug lig
Starend naar het firmament
Kan het stiller dan het stil is
Eeuwiger dan eeuwig
Dan ben ik goddank dus nog een keer
Gevangen in ’t moment
Ooo
Dit is zo mooi
‘T is om te janken zo mooi
Mooi
Om te janken zo mooi
Mooi
Om te janken zo mooi”
Dankjewel Maarten van Roozendaal. Want op momenten dat ik zie wat mooi is, gaat er al iets beter. Belief is biology. Niet te geloven toch dat dat echt zo werkt. Leven dat even is met een L ervoor. Nu.
Je kunt alleen voelen in het nu. Niet gisteren, niet morgen, alleen nu. “Goddank nog een keer gevangen in het moment’. En dat is elke keer opnieuw iets om mezelf aan te herinneren. En te kijken, echt kijken, met aandacht. Naast alles wat pijnlijk of lelijk is- kijken naar wat mooi is en hoeveel mooiheid er dan blijkt te zijn. En nee ik ben niet verlicht, sterker nog, ik schrijf dit als tegenwicht tegen mijn negatief klagende ego en de hormonale donderwolken die er vandaag ook zijn. Misschien dat ik daarom nu ook dat mooie zie en alle levensenergie weer voel. Het ene bestaat niet zonder het andere. Ik kan het niet beter maken en dat hoeft ook niet.
.