Hartige taal

Eerlijkheid in contact, vanuit je hart

Agenda Trainingen

Doe je wat je doet omdat het moet?

juni 21, 2019 -Yvonne Jeucken

Mensen aardig moeten vinden: werkt dat?

Een contradictio in terminis wat mij betreft. Zodra ik iets ‘moet vinden’ is mijn spontane neiging tot enthousiasme op z’n minst kleiner geworden. Zodra ik van mezelf ‘empathisch moet luisteren’ naar een patiënt of collega gaat het ook mis. Ik zag deze tekst op het Student Hotel. Het klinkt wel even leuk: ik zie terrasjes voor me met blije mensen. Maar  als iemand iets doet waar ik spontaan van frons of inwendig van grom, dan heeft dat een reden die ook belangrijk is. Everybody should: ik noem het geweld in taal.

Ont-moeten

Alles wat ik doe, doe ik omdat iets in mij het wil. Ik kan wel zeggen dat ik naar mijn werk moet echter wie beweegt mijn armen en benen? Vijf jaar geleden bedacht ik me dat mijn ‘gebrek aan keuzevrijheid’ vooral in mijn hoofd zat. In overtuigingen en in taal. Wel eens geteld hoe vaak het woord ‘moeten’ gebruikt wordt? Vaak genoeg om het te gaan geloven. Vervang eens een dag lang  elk ‘moeten’ door ‘willen’ en als dat niet lukt: vraag jezelf af waarom je het dan toch doet. Welke behoefte vervul je ermee?

Keuzevrijheid

Na mijn eerste training geweldloze communicatie ontdekte ik hoeveel meer keuzevrijheid ik heb dan ik dacht. Confronterend en bevrijdend. Nu luister ik alleen met empathie als die empathie oprecht is en ik mijn oordeel over de ander als een signaal kan zien van een behoefte in mezelf. Dan kan ik luisteren hoe het met de ander is zonder kritiek of schuld te horen: ik zie het gedrag van de ander als een uiting van een behoefte in hem of haar. Empathie is luisteren zonder oordeel en zonder agenda. Ik hoef de ander niet aardig te vinden om empathisch te kunnen luisteren, sterker nog, het werkt het beste als ik even helemaal niks vind. Het is voldoende om open en oordeelloos te luisteren naar wat de ander beweegt. Deze empathie haalt mij vaak uit een subtiele of onbewuste kramp, en de ander vaak ook. Hervonden bewegingsruimte. 

Assistente

Vorige week sprak ik een assistente die sinds mijn korte workshop over oordelen en empathie meer keuzevrijheid ervaart. Als ze vastloopt in een gesprek denkt ze aan de oefening die we deden:  o ja, die 4e stoel, empathie. Niet omdat het moet. Wel omdat het een weg uit de doodlopende straat kan zijn. De neiging om zich te verdedigen of in de tegenaanval te gaan wordt kleiner, ze leunt achterover en luistert.  

Vervelend gedrag is slechts een punt van de taart

Met oordelen in je hoofd zie je de ander niet als geheel, je ziet maar ‘een punt van de taart’. De assistente hoeft het eisende gedrag van de patiënt niet te vergoelijken om empathie te kunnen tonen. Juist niet: zelfverloochening werkt averechts. Het gedrag vindt ze vervelend, wellicht verlangt ze naar respect en waardering? Tegelijk is ze nieuwsgierig wat deze patiënt beweegt om zo tegen haar te praten. Empathie kan respect en ruimte geven voor zowel jezelf als de ander. Wie weet vind je daarna de ander best wel leuk.

Wil je leren hoe je ruimte kunt creëren in gesprekken? Op 28 en 29 juni geef ik een tweedaagse introductietraining. Leuk als je mailt.

Opleiding Geweldloze Communicatie? Een andere kijk op jezelf en de ander

  De spiegel komen we elke dag wel een keer tegen   Letterlijk. Of we echt kijken is een tweede. Kijk je met liefde...
Lees verder

Vlieg je leven vrij – voorbij de kooien in je hoofd

  Vlieg jij wel eens? Voorbij alle imprint?   Misschien dat de Dalai Lama niet snel uit balans is. Echter de meeste...
Lees verder

Kan iets mooier dan het mooi is

Mooi. Een liedje van Maarten van Roozendaal. “Ach zie de lammeren nou toch lurken Aan hun vers geschoren moeders E...
Lees verder

Oordelen maken je afhankelijk én hebben de potentie om je vrijheid te ontdekken

Is er een plek voorbij oordelen? Wiens ego is niet een kampioen in oordelen? In welke mate mijn brein oordelen produceer...
Lees verder