Opleiding Geweldloze Communicatie? Een andere kijk op jezelf en de ander
De spiegel komen we elke dag wel een keer tegen
Letterlijk. Of we echt kijken is een tweede. Kijk je met liefde...
Lees verder
Herken je dat, die subtiele uitingen van zelfbescherming?
Stoppen met ademen of bewegen als iets je geraakt wordt. Een laagje om je hart. Het borstbeen of de kin die net iets omhoog gaat. Of juist dat hoofd en schouders die naar beneden zakken alsof ze opeens te zwaar zijn. Ogen die langs je heen kijken omdat contact het hart raakt. Subtiel stijgend stemvolume als je je bedreigd voelt en wat juist bedreigend klinkt. Je misselijk of boos voelen als je iemand over je grens laat gaan. Spierspanning die toeneemt. Een bijna zichtbaar kokerzien bij de ander waarbij je je verontrust voelt of die ander niet over je heen dendert zonder dat hij het zo bedoelt.
Hoe herken je zelfbescherming zonder die subtiele fysieke uitingen?
Het mooie van zelfbescherming is niet voelen.
En op momenten dat je niet voelt, voel je ook je zelfbescherming niet.
Er is niets aan de hand, het gaat prima. Misschien is er onbewust een vlucht in iets, zoals werk, sport, alcohol, netflix, controle houden, oplossingen zoeken voor anderen, you name it. Misschien herken je ook dat niet. Zelfbescherming is zo geavanceerd dat herkennen het moeilijkste is. Voor mij is het meest duidelijke teken dat ik doe in plaats van ben. In de actie valt het niet op dat ik niet weet wat ik voel en waar ik naar verlang. Ik leef door, werk, eet mijn lunch, etcetera. Het focus verkokert: ik zie beter wat nog moet gebeuren dan wat er nu is. Mijn zintuigen geven weinig signalen. Ik ‘wordt geleefd’ door dingen buiten mezelf en heb niet echt contact met mezelf en mijn lichaam. Zoals die momenten dat ik pas na een dag spreekuur voelde dat ik al 6 uur niet naar de wc was geweest.
Je levendig voelen gaat samen energie, eigenheid, wakkerheid, helderheid en intensiteit
Op momenten dat je dát voelt, dansend op een festival of tijdens een bijzonder contact met een dierbare, voel je het verschil wel met dat gladgetrokken gevoel tijdens automatismen en gewoontes. In gewoontes zit een soort geruststellende afwezigheid en een murw soort verdoofdheid die je productief maakt en helemaal niet onfunctioneel of onprettig is. Je authenticiteit staat wat in de kast echter dat is ook wel even relaxed. Op momenten dat je je levendig voelt is die autonomie er loud and clear en dat voelt heerlijk. Misschien zijn dat de veilige momenten of de momenten dat er niet zoveel kan gebeuren. Hoe zou het zijn als je zelf die veiligheid kunt creëren en levendigheid in jezelf wakker kan maken?
Bewust je eigen leven leven begint met bewust worden van je autonomie en integreren van dualiteiten
Zelfbescherming heeft ervoor gezorgd dat we nu zijn waar we zijn. Soms is het type zelfbescherming gedateerd of minder nodig dan je innerlijke lijfwacht denkt. Autonomie is een innerlijke ervaring waarbij je jezelf nodig hebt. Als je er bent voor jezelf is die zelfbescherming minder hard nodig. Hoe zou het zijn als je dat leert: er zijn voor jezelf. In alles wat je voelt, ook de meest onwelkome oude emoties, zonder censuur. Voelen dat je leeft is intens en een uitdaging voor je systeem van zelfbescherming. Én met een stevige grond kun je dat als volwassene beter hebben dan je denkt. Welke keuzes maak je dan?
Geweldloze Communicatie maakt je bewust van jezelf, wat je voelt en waar je naar verlangt, waarom je doet wat je doet. Wil je meer autonomie, echtheid of verbinding? Welkom op een training!