Hartige taal

Pogingen elkaar te begrijpen met argumenten kunnen vermoeiend zijn

Spreken we wel dezelfde taal?

Wat ik ook zeg, hoe ik het ook uitleg, het lijkt alsof de ander een andere taal spreekt. Grrr. Als ik mezelf hoor zuchten, kan ik al weten dat op automatische piloot reageer en onbewust ‘kies’ voor winnen of verliezen. Laat maar, zeg ik, en ik ga wat anders doen. Of ik sneer: Kun jij ook luisteren?!? Wanneer ik vanuit onmacht reageer, reageer ik vanuit zelfbescherming: ik geef een sneer, of ik trek me in mezelf terug. Geen respect voor de ander, geen respect voor mezelf. Van onmacht naar oordelen schieten heeft voordelen’: dan hoef ik even niks te voelen. En nadelen: sarcasme en verwijten halen me weg bij mezelf en kosten energie. En waarschijnlijk krijg ik een sneer terug. Pingpong. 

Afleren werkt niet

Ik herken deze reflex inmiddels bij mezelf en ik begrijp alle kanten. Tegelijk is de reflex van onmacht sneller dan het licht wanneer ik erdoor wordt overvallen. Pas als we zien wat we doen, hebben we weer keus. De jakhals in ons kijkt door een smalle koker: pijn= jouw fout= vecht of vlucht. Hij kijkt wel maar ziet niet. Op zo’n moment zie je de ander niet zoals hij is, je ziet jezelf, zoals je nu denkt. Aan het eind van de doodlopende straat van dit koker-kijken is echter een klein steegje, als je goed kijkt. 

Accepteer de situatie en ontspan

Er schuilt meer regie in toestaan wat je toch al doet. Er is altijd een emotie die je wegdrukt met de onmacht reflex. Een belangrijke emotie, die je precies geeft wat je nodig hebt in die situatie, wanneer je het zou toestaan. Boosheid kan een teken zijn dat het tijd is om je grenzen aan te geven. Afkeer, dat je beter even afstand kunt nemen. Teleurstelling echt even voelen zorgt ervoor dat je je illusies loslaat en de realiteit onder ogen ziet. Wat is de werkelijke oorzaak van je emoties?

E-motie zet je in beweging 

Door te accepteren wat je voelt kun je zien wat het je vertelt:  waar je naar verlangt. Ik voel me moe wanneer ik behoefte heb aan rust-die klinkt simpel. Even simpel en waar is echter: ik voel me geïrriteerd wanneer ik behoefte heb aan keuzevrijheid. Ik voel me alert omdat ik behoefte heb aan vertrouwen. Wanneer ik de oorzaak van mijn emoties in mezelf zoek, neem ik verantwoordelijkheid. Voelen voelt dan kwetsbaar en tegelijk krachtig: het geeft zelfrespect, keuzevrijheid en moed. 

Verbinding vanuit vrijheid

Weten wat je voelt en nodig hebt, betekent weten waar je staat en verbinding te voelen met jezelf. Verbinding maken met een ander gaat niet werken als je zelf “niet thuis” bent. Daar is echter wel wat voor nodig: durven voelen wat je voelt, en wat je nodig hebt, zodat je er verantwoordelijkheid voor kan nemen. Vanuit je eigen tennisveld-helft heb je meer veiligheid, om echt te kijken naar de ander, vanuit respect. Mensen kunnen miljoenen argumenten en gewoontes hebben, maar we verschillen niet veel in dat waarnaar we verlangen. Vanuit je eigen tennisveld-helft heb je meer kracht, om je eerlijk te durven uiten, om echter contact te maken en om je leven vrij te leven.